Το Ισραήλ και ο εβραϊκός παράγοντας οφείλει μια συγνώμη στον Ελληνισμό..

..της Θράκης, του Πόντου, της Ανατολής και της Κύπρου

του Σάββα Καλεντερίδη

Η ελληνική κυβέρνηση, με βάση τα δημοσιεύματα στα ΜΜΕ, κινείται στην κατεύθυνση υπογραφής συμφωνιών, που θα προσδώσουν στρατηγικό χαρακτήρα στις σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ. Το γεωπολιτικό περιβάλλον αλλάζει και προφανώς κάτι τέτοιο εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Ισραήλ, που αντιμετωπίζει προβλήματα στις σχέσεις του με την Τουρκία. Πριν όμως εξετάσουμε το θέμα της στρατηγικής σχέσης Ελλάδος-Ισραήλ, καλό θα ήταν να κάνουμε μια ανασκόπηση της παρουσίας του εβραϊκού παράγοντα και του Ισραήλ στην περιοχή και του ρόλου που έπαιξε απέναντι στην Ελλάδα, την Κύπρο και τον ελληνισμό γενικότερα.

Δεν θα αναφερθούμε στη στάση και το ρόλο που έπαιξαν οι Εβραίοι στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ούτε στην περίοδο της οθωμανικής κατοχής, οπότε μεταφέρθηκαν κατά χιλιάδες από την Ισπανία κυρίως στη Θεσσαλονίκη (και σε άλλες πόλεις), εγγράφοντας υποθήκες για τη διεκδίκηση ακόμα και της ιστορικής ταυτότητας της Νύφης του Θερμαϊκού, ενώ ετύγχαναν διακριτικής συμπεριφοράς από πλευράς Υψηλής Πύλης, σε σχέση με τις άλλες θρησκευτικές και εθνικές ομάδες της αυτοκρατορίας.
Θα αναφερθούμε όμως στο ρόλο που έπαιξαν οι εξισλαμισμένοι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης και ο εβραϊκός παράγοντας στην εμφάνιση του κινήματος των Νεοτούρκων, το οποίο με τη σειρά του σχεδίασε και εκτέλεσε τις γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής, δηλαδή των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυροχαλδαίων.

Σύμφωνα με αξιόπιστους ιστορικούς και πολιτικούς αναλυτές, ο τουρκικός εθνικισμός, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία με την εμφάνιση του κινήματος των Νεοτούρκων, είναι αποτέλεσμα προσεκτικού σχεδιασμού του εβραϊκού-σιωνιστικού παράγοντα, που αποσκοπούσε δι΄αυτού στην εξολόθρευση των χριστιανικών πληθυσμών από τα εδάφη της σημερινής Τουρκίας, για να δημιουργηθεί εκεί ένα κράτος, το οποίο θα τελούσε υπό τον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο των λεγόμενων 'λευκών Τούρκων', δηλαδή των εξισλαμισμένων Εβραίων και των ελεγχομένων από αυτούς μελών μυστικιστικών οργανώσεων που θα ήλεγχαν και θα ασκούσαν την εξουσία.

Με αυτό το σκεπτικό εξολοθρεύτηκαν οι Έλληνες, οι Αρμένιοι και οι Ασσυροχαλδαίοι, που κρατούσαν σε μεγάλο βαθμό στα χέρια τους την οικονομία της Ανατολής. Τώρα, τα πάντα θα ελεγχόταν από τους 'λευκούς Τούρκους'.

Με αυτό το σκεπτικό διαλύθηκαν όλα τα κόμματα και τα ισλαμικά τάγματα στην Τουρκία, από τον Μουσταφά Κεμάλ, τον Θεσσαλονικιό, που όλως περιέργως τιμάται δεόντως και από την ελληνική πολιτική ελίτ, ο οποίος δημιούργησε ένα σύστημα που απέκλεισε το λαό από την εξουσία, για να ασκείται αυτή από τους 'λευκούς Τούρκους' που προαναφέραμε.

Με αυτό το σκεπτικό επικράτησε δια πυρός και σιδήρου η κοσμική ιδεολογία του κεμαλισμού, για να μην κινδυνέψουν οι 'λευκοί Τούρκοι' ποτέ από τη λαϊκή βούληση, που ονομάστηκε 'ισλαμικός κίνδυνος'.

Με αυτό το σκεπτικό ψηφίστηκε ο νόμος 'Βαρλίκ Βεργκισί', το 1942, που αφάνισε οικονομικά τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος είχε το θράσος να επιμένει να ελέγξει οικονομικά την αγορά της Πόλης και της Τουρκίας, σε ορισμένες περιπτώσεις.

Μετά ακολούθησαν τα γεγονότα της 6/7ης Σεπτεμβρίου, όπου δόθηκε η χαριστική βολή στον Ελληνισμό της Πόλης από τα βάρβαρα στίφη των Τούρκων. Το θέμα όμως είναι ότι αντί να ζητεί τη παραδειγματική τιμωρία του προβοκάτορα που έβαλε τη 'βόμβα' στο υποτιθέμενο σπίτι του Κεμάλ, στη Θεσσαλονίκη, η ... Μεγάλη Βρεττανία, δια του Πρέσβη της στην ΑΘήνα, ασκούσε αφόρητες πιέσεις στον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή να απελευθερώσει τον συλληφθέντα προβοκάτορα-βομβιστή, μέλος φασιστικών μηχανισμών του τουρκικού κράτους, που είχε συλληφθεί για την τοποθέτηση της βόμβας. Ο φοιτητής όντως απελευθερώθηκε, διέφυγε στην Τουρκία, όπου έφθασε μέχρι το βαθμό του Νομάρχη Νεαπόλεως Καππαδοκίας, άντρο των φασιστικών-τρομοκρατικών οργανώσεων για δεκαετίες.

Ακολουθούν οι απελάσεις των Ελλήνων της Πόλης και η τρομοκρατία σε Ίμβρο και Τένεδο, που ολοκλήρωσαν την εθνοκάθαρση, για να κορυφωθεί ο ανθελληνισμός με την εισβολή της Κύπρου, όπου τον πιο καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο Χένρι Κίσιγκερ, που κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι με τη στάση του αυτή εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των ΗΠΑ και όχι του Ισραήλ και του εβραίκού παράγοντα.

Τέλος φθάνουμε στη νεότερη περίοδο.

Το Ισραήλ συνάπτει σειρά συμφωνιών με την Τουρκία, οι οποίες εκ των πραγμάτων στρέφονται εναντίον της Ελλάδος, παραχωρεί στρατιωτικό εξοπλισμό στην Άγκυρα, όπως για παράδειγμα τα κατασκοπευτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη ΧΕΡΟΝ, που εξασφαλίζουν εξαιρετικής ποιότητας πληροφορίες στην Τουρκία για τις κινήσεις των ελληνικών στρατευμάτων στη Θράκη και το Αιγαίο, ενώ δεν παραλείπουν να κατασκοπεύσουν την Εθνική Φρουρά στην Κύπρο με τον πιο άθλιο τρόπο και υπέρ των Τούρκων, την οποία Κύπρο οι ίδιοι έχουν διαμελίσει.

Ο έρωτας του Ισραήλ και των Εβραίων δεν έχει όρια, αφού στους αγώνες που κάνουν οι Αρμένιοι και οι Έλληνες για να πετύχουν την αναγνώριση της Γενοκτονίας που υπέστησαν από τους Τούρκους, οι Εβραίοι και το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ συμπαρατάσσονται ανοικτά με τους γενοκτόνους Τούρκους, αφαιρώντας έτσι κάθε ηθικό έρεισμα από τις προσπάθειες που κάνουν για να πετύχουν τη διεθνή αναγνώριση για τη Γενοκτονία που έχουν υποστεί οι ίδιοι από τους Ναζί.

Δηλαδή, αυτό που κάνουν οι Εβραίοι ισοδυναμεί με στήριξη από τους Έλληνες και τους Αρμενίους στους Ναζί, που αρνούνται να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία που διέπραξαν εναντίον των Εβραίων.

Φθάνουμε στην τελευταία φάση της ιστορίας, όπου η Τουρκία αρνείται να συνταχθεί με τις πολιτικές του Ισραήλ, που αποσκοπούν στο βομβαρδισμό και την ανατροπή του ισλαμικού καθεστώτος του Ιράν, μια ανατροπή που θα φέρει την Τουρκία στο κέντρο μιας κρίσης, από την οποία δεν πρόκειται να βγει ποτέ.

Γιατί;

Μετά το κενό ασφάλειας που έχει δημιουργήσει στα ΝΑ της Τουρκίας η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο Ιράκ, μετά την επιχείρηση ανατροπής του Σαντάμ, το 2003, μια επιχείρηση ανατροπής του ισλαμικού καθεστώτος της Τεχεράνης θα δημιουργήσει ένα άλλο, μεγαλύτερο κενό στα Α της Τουρκίας, το οποίο θα λάβει εφιαλτικές διαστάσεις για την Άγκυρα, αφού θα προστεθεί στο ήδη υπάρχον του Ιράκ.

Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει την Άγκυρα και την κυβέρνηση Ερντογάν στην άρνησή της να συναινέσει και να συνεργαστεί με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ (μια άρνηση που θα έχει σοβαρές συνέπειες για την Τουρκία) σε μια επιχείρηση ανατροπής του ισλαμικού καθεστώτος της Τεχεράνης, επιχείρηση που δεν έχει ως στόχο τα πηρυνικά του Ιράν, αλλά τον μυθώδη υπόγειο πλούτο της χώρας αυτής και το γεωπολιτικό της έλεγχο. Όσα διαδραματίστηκαν και συνεχίζοονται στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, μας δείχνουν το δρόμο.

Αυτή είναι η κατάσταση.

Η Τουρκία, που επί έναν αιώνα είχε τη συμπαράσταση του εβραϊκού παράγοντα και του κράτους Ισραήλ, πολλές φορές εναντίον της Ελλάδος και του Ελληνισμού, αρνείται να συναινέσει στη διάλυσή της μέσω μιας επιχείρησης στο Ιράν και αρνείται να συνεργαστεί με το Ισραήλ.

Το Ισραήλ από την πλευρά του, αναζητεί αντικαταστάτες της Τουρκίας για τα δικά του γεωπολιτικά σχέδια και ψάχνει να τους βρει στη Γεωργία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και την Κύπρο.

Η Γεωργία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία έκαναν πιο εύκολα τον πολιτικό τους λογαριασμό και υπολογισμό στο θέμα της αναβάθμισής των σχέσεών τους με το Ισραήλ.

Για την Ελλάδα θα έπρεπε να είναι πιο δύσκολο, αφού υπάρχουν τα αγκάθια και οι πληγές του παρελθόντος, πληγές που είναι ακόμα ανοικτές στο σώμα των Θρακών, των Κωνσταντινουπολιτών, των Ποντίων, των Κυπρίων και ολόκληρης της Ελλάδος.

Φυσικά υπάρχουν και τα ενεργειακά της Α Μεσογείου, που απαιτούν προσέγγιση και συνεργασία της Κύπρου και του Ισραήλ και άρα και της Ελλάδος και εκεί πρέπει να είμαστε σοβαροί και συναινετικοί.

Όμως το θέμα είναι πολύ μεγαλύτερο και η εικόνα που έχουμε εμείς οι Έλληνες είναι ότι το Ισραήλ 'έφαγε πόρτα' από την Τουρκία και για να καλύψει το κενό ψάχνει να βρει αντικαταστάτη στο πρόσωπο άλλων χωρών, ανάμεσα στις οποίες η Ελλάδα και η Κύπρος, που έχουν όλες τις πληγές που απαριθμήσαμε παραπάνω.
Πρέπει επίσης να σημιώσουμε ότι όλες οι κινήσεις που κάνει το Ισραήλ κινούνται στη βάση ενός βαθέως γεωπολιτικού σχεδιασμού που λειτουργεί σαν ρολόι, ελπίζουμε όχι ατομικής βόμβας.

Το θέμα είναι αν οι κινήσεις της Ελλάδος κινούνται στη βάση ενός γεωπολιτικού σχεδιασμού ή αν η Ελλάδα καλείται να καλύψει το κενό που άφησε η αποχώρηση της Άγκυρας από την τουρκοϊσραηλινή στρατηγική συμμαχία.

Επίσης, θα πρέπει να αναζητηθούν και να βρεθούν απαντήσεις σε μια σειρά από ερωτήματα, όπως αν συμφέρει την Ελλάδα να εμπλακεί σε έναν ενδεχόμενο πόλεμο με άγνωστες συνέπειες για την παγκόσμια ειρήνη και τί θα γίνει τα χάλι μας στην περίπτωση που εξελιχθούν έτσι τα πράγματα και η Τουρκία τα ξαναβρεί αύριο-μεθαύριο με το Ισραήλ.

Ινφογνώμων Πολιτικά